دختران آفتاب

دختران آفتاب اگرچه داستان است، در واقع تحقیقی روان‌شناختی و جامعه‌شناختی و فرهنگی و دینی درباره‌ی زنان است. دختران آفتاب خواسته است که زن و منزلت و شخصیت و هویت او را بشناساند؛ به خودش، به مَردَش، به جامعه‌اش، و به تاریخ گذشته و سرنوشت آینده‌اش؛ همان‌گونه که هست و همان‌گونه که باید باشد و همین‌گونه است که او را از طفیلی مرد بودن می‌رهاند و نشان می‌دهد که در عین زن بودن هیچ از مراتب و کمالات انسانی کم ندارد. هم‌سفران دختران آفتاب به سرمنزل تفکری می‌رسند که انسان را می‌بیند و اعتبار می‌بخشد؛ خواه زن باشد خواه مرد. سرمنزل مقصود دختران آفتاب دامان پرمهر و محبت مادری است که سرچشمه‌ی همه‌ی نیکی‌هاست. مادری که فاطمه‌ی خوبی‌هاست و زهره‌ی روشنایی‌ها.
در مقدمه‌ی این کتاب آمده است:
این کتاب بنا دارد به بهانه‌ی روایت سفر دسته‌جمعی گروهی از دختران جامعه‌مان، گزارشی داشته باشد از پرسش‌ها و دغدغه‌های دختران ایرانی. تلاش می‌کند راهی بیابد برای پاسخ‌گویی به برخی از این پرسش‌ها، نه در قالبی خشک و یک‌سویه، بلکه در فضایی عقلانی و پر حس و حال.
دختران آفتاب تمرینی است برای گفت‌وگوی جمعی. اینکه جوانانی از قشرهای گوناگون با خاستگاه‌های متفاوت اندیشه‌ای و با سلایق متفاوت بنشینند کنار یکدیگر و آزادانه دغدغه‌شان را به اشتراک بگذارند تا گامی دیگر به ساحت حقیقت نزدیک شوند.
دختران آفتاب با انتخاب شکلی از داستان‌های آموزشی به نام «مقاله داستان»، این محدودیت را می‌پذیرد که مسئله‌اش فقط جذابیت و کشش داستانی نباشد و این مسئولیت را بیشتر به طراوت و تازگی اندیشه‌هایش واگذار کند.
امیرحسین بانکی‌پورفرد متولد 1349 در اصفهان است. او تحصیلات حوزوی را در 1361 شروع کرد و در سال‌های 1366 و 1367 در جبهه ـ قرارگاه صراط‌المستقیم ـ حضور یافت. سال 1376 از دانشگاه تربیت ‌مدرس با کارشناسی ارشد فارغ‌التحصیل و بعدتر عضو هیئت‌علمی دانشگاه اصفهان شد. سپس در دانشگاه علامه‌طباطبایی تحصیلات دکتری خود را به اتمام ‌رساند. او در اصفهان، یک مربی نام‌آشنایِ فرهنگی شناخته‌ شده ‌است.