زبان تصویر

«زبان تصویر» و ارتباط بصری چه به لحاظ آشتی‌دادن انسان با خویش و چه برای موجودیت یکپارچه بخشیدن به او از مهم‌ترین وسایل ارتباطی است چراکه انسان قادر است موثرتر از هر وسیله‌ی ارتباطی دیگر با این زبان دانش خود را گسترش دهد و تجربیاتش را در شکلی قابل‌مشاهده مستند سازد؛ ضمن اینکه ارتباط بصری که یک ارتباط جهانی و بین‌المللی نیز هست، محدودیت‌های تحمیل‌شده‌ی زبان و دستور زبان را ندارد و برای همه قابل‌فهم است. در این میان می‌توان هنرهای تجمسی را تجلیات عالی زبان بصری دانست و برای شکل بخشیدن این زبان در زندگی با اشاره به تصاویر تجمسی و هنرهای از این دست آن را توسعه داد. این اثر سعی دارد در سه فصل با عناوینی چون سازماندهی تجمسی، بازنمایی تصویری و به‌سوی یک پیکرنگاری پویا درکنار واژه‌نامه‌ی ایتالیایی-فارسی مورد نیاز در کتاب به بسط این موضوع بپردازد.
کتاب حاضر که توسط هنرمند جوانی نوشته شده، شهادتی است بر اینکه نسل سومی پا به عرصه‌ی وجود گذاشته، و مشتاقانه در تکاپوی حفظ تداوم و تقویت سنت جدیدی است که در جریان این سده رشد یافته است؛ یا آن‌طور که جئورگی کپس می‌گوید: «خواهان تدوین خواسته‌ای پیشین با عباراتی مشخص و در سطح اجتماعی به مراتب گسترده‌تر است».
جئورگی کپس، مثل همه‌ی ما، هنر را برای یک زندگی کامل ضروری می‌داند. هدف اصلی او نشان دادن این است که انقلاب بصری - حدود ۱۹۱۰ - چگونه به شکل‌گرفتن ادراک کنونی ما از فضا و تماس بصری با واقعیت، کمک کرد؛ چگونه این رشد از کوبیسم تا سوررئالیسم، در بسیاری شیوه‌های بیانی، که با همدیگر تصویری از این دوره با وجوه متعدد می‌سازند، تفاوت می‌کند؛ چرا هنرمندان زمان ما پذیرش بی‌چون‌وچرا در کپی‌کردن اشیا را ضروری ندانسته‌اند؛ چرا از چشم را به‌خطاانداختن متنفرند...!
کسی که هنوز باور دارد هنر، هنر مدرن، باید نوعی تجمل صرف و یا چیزی بسیار بعید، جدا از زندگی واقعی و نه در خور احترام یک «مردعمل» ارزیابی شود، بهتر است به این کتاب دست نزند.