معرفی کتاب: کد فکری

«کد فکری» عنوان کتابی است از دنیل کویل و از عناوین برگزیده‎ی مجله‌ی بلومبرگ و مجله‌ی لایبرری. در کتاب کد فکری به این پرسش مهم پاسخ داده می‌شود که چرا نتیجه‌ی عملکرد گروه‌های شاخص، از مجموعه عواملی که در اختیار دارند بزرگ‌تر است؟ (۱۰=۲+۲). در ادامه نقش مؤثر سه مهارت بررسی می‌شود. مهارت اول، ایجاد امنیت: به دنبال کشف این است که چگونه سیگنال‌های ارتباطی می‌تواند قیود تعلق و هویت را ایجاد کند. مهارت دوم، بیان کاستی‌ها: شرح می‌دهد که چگونه عادت ریسک‌های دو جانبه موجب برانگیخته شدن همکاری قابل اعتماد می‌شود. مهارت سوم، هدف‌گذاری: می‌گوید که چگونه نکته‌ها و کلماتی که اعضای گروه بیان می‌کنند، موجب ایجاد اهداف و ارزش‌های مشترک می‌شود. این مهارت‌ها در چندین تیم موفق تحلیل و بررسی می‌شود و شیوه‌های ایجاد احساس تعلق در میان گروه و حرکت در مسیر خلاقیت و کاربردی ساختن ایده‌ها به تشریح بیان می‌شود. مدت ۴ سال، ۸ تیم موفق برتر دنیا مورد تحقیق و بررسی قرار می‌گیرند و نتایجی به دست می‌آید که نشان می‌دهد چنین شاخصه‌هایی، از یک سری مهارت‌های خاص نشأت می‌گیرد. این مهارت‌ها که عامل محرکِ تفکر گروهی برای ایجاد ارتباط متقابل ‌است، شالوده‌ی اصلی این کتاب را تشکیل می‌دهد. دقیقاً مانند آنچه کودکان پیش‌دبستانی در آزمایش سازه‌ی ماکارونی انجام دادند. دنیل کویل، نویسنده‌ی پرفروش‌ترین کتاب‌های نیویورک‌تایمز با عناوین: کد نبوغ، کتاب کوچک نبوغ، رقابت پنهان (با مشارکت تیلور همیلتون) و کد فکری است. او همچنین به همراه تیلور همیلتون جایزه‌ی بهترین کتاب سال ۲۰۱۲ را به خود اختصاص داده است. دنیل کویل مشاور ویژه‌ی کلیولند اندینز است و با مجله‌ی اوت‌ساید به عنوان ویراستار ارشد همکاری می‌کند. او در طی سال تحصیلی در شهر اوهایو در کلیولند زندگی می‌کند و در تابستان به همراه همسر و چهار فرزندش در شهر هومر در آلاسکا اقامت دارد.

قسمتی از کتاب کد فکری:

وقتی که وارد گروه جدیدی می‌شویم ذهن ما سریعاً تصمیم می‌گیرد که چگونه ارتباط برقرار کند. صاحبان تفکر برتر برای این لحظات اولیه ارزش زیادی قائل هستند. به عنوان مثال، تصور کنید که در شرکت پیکسار استخدام شده‌اید، چه به عنوان مدیر و چه به عنوان متصدی کافه‌تریا. روز اول، شما و گروه کوچکی از افراد تازه وارد به سمت سالن تئاتری هدایت می‌شوید. از شما خواسته می‌شود که در ردیف پنجم بنشینید چون کارگردان‌ها معمولاً در آنجا می‌نشینند. سپس این جملات را می‌شنوید: هرچه قبلاً بوده‌اید مهم نیست، اکنون شما یک کارگردان هستید، ما برای بهتر شدن فیلم به وجود شما نیاز داریم. مایک ساندی، مسئول بخش مدیریت داده‌ها می‌گوید: «این کار بسیار مؤثر است و کاملاً تغییر را احساس می‌کنید.» تیم اوکلاهاما سیتی تاندر، که یک تیم موفق ان بی ای است، از روز اول معارفه، استفاده مشابهی می‌کند. شاید این تیم برای افراد تازه‌وارد چندان جذاب نباشد؛ چون تقریباً کوچک و دورافتاده است و بیشتر از زندگی شبانه‌ی آن به توفان‌هایش معروف است. وقتی به استخدام این تیم درمی‌آیید چه به عنوان بازیکن و چه به عنوان کارمند ساده، اولین مکانی که از آن بازدید می‌کنید، قبرستان ملی اوکلاهاماست تا به کشته‌شدگان بمباران سال ۱۹۹۵ ادای احترام کنید. پس از آن، دور یک استخر پرنور قدم می‌زنید و مجسمه ۱۶۸ صندلی را برای متهمان آن مشاهده می‌کنید. معمولاً مدیر ارشد باشگاه، سام پرسی، این تور را راهنمایی می‌کند. او زیاد صحبت نمی‌کند فقط اجازه می‌دهد کمی قدم بزنید و ابهت مکان را درک کنید. سپس در پایان به بازیکنان یادآوری می‌کند به استندهایی که در آنجا قرار داده شده نگاه کنند و به خاطر داشته باشند که افراد زیادی در این فاجعه دچار مصیبت شدند. این یک لحظه‌ی کوتاه است، اما مشابه آزمایش یک ساعته‌ی ویپرو، بسیار تأثیرگذار است. این کار، یک سیگنال احساس تعلق قوی را در لحظه‌ای ارزشمند ارسال می‌کند، دقیقاً زمانی که افراد کاملاً آماده‌ی دریافت آن هستند. این لحظات آستانه‌ای یا لحظات اولیه فقط در روز اول اتفاق نمی‌افتد. این لحظات هر روز تکرار می‌شود. گروه‌های موفقی که با آن‌ها دیدار کردم به اولین لحظه‌ی ورود افراد توجه بسیار زیادی داشتند. آن‌ها صبر می‌کردند، زمان کافی می‌دادند و سعی می‌کردند حضور فرد تازه را احساس کنند، لحظه‌ای ویژه را بسازند، لحظه‌ای به این مفهوم: ما با هم هستیم.