رسوایی قرن و دیگر نوشته‌ها/ همراه با نوشته‌های گابیتو

کتاب رسوایی قرن و دیگر نوشته‌ها، به قلم گابریل گارسیا مارکز، به همت نشر کتاب کوله‌پشتی به چاپ رسیده است. گابریل خوزه گارسیا مارکز، که میان اهالی امریکای لاتین با نام مستعار محبت‌آمیز گابو و گابیتو شناخته می‌شد، ششم مارس ۱۹۲۷، در شهر فقیر آراکاتاکا در شمال کلمبیا به دنیا آمد. در بوگوتا، پایتخت کلمبیا به مدرسه رفت و دیری نپایید که به نوشتن روی آورد و سپس به تشویق خانواده در دانشگاه ملی کلمبیا به تحصیل حقوق پرداخت، اما به‌زودی دریافت که روح و روانش فقط با نوشتن و ادبیات آرام می‌گیرد. او زمان تحصیل در دانشگاه، به‌طور جدی کار روزنامه‌نگاری را پیش گرفت و با نوشتن نقد فیلم شروع به کار کرد؛ اما دربارۀ ‌طیف گستردۀ مواردی که توجهش را جلب می‌کرد، مقاله‌هایی نیز می‌نوشت؛ مقاله‌هایی دربارۀ همه‌چیز، از اتفاق‌های محلی محبوبش گرفته تا تأملاتش دربارۀ وقایعی که برایش جذاب بود. با آنکه برخی از اولین آثارش را در مقام یک خبرنگار نوشته بود، اما درواقع، پیشۀ روزنامه‌نگاری بود که گارسیا مارکز جوان را وسوسه کرد تا تحصیلات خود در رشتۀ حقوق را ترک کند و برای روزنامه‌های ال یونیورسال و ال هرالدو در بارانکیلا دست به قلم شود. او همواره حرفۀ خود را در مقام یک روزنامه‌نگار پایه و اساس در داستان‌نویسی می‌دانست. کتاب حاضر شامل نوشته‌های پراکنده و مقالات ژورنالیستی مارکز است. در بیشتر نوشته‌های این مجموعه، خوانندگان رمان‌ها و داستان‌های کوتاه او، صدای روایت‌کنندۀ آشنایی را تشخیص می‌دهند که روایت‌هایش در حال شکل‌گیری است. گارسیا مارکز که به‌شدت تحت تأثیر ویلیام فاکنر، نویسندۀ امریکایی بود، نخستین اثر داستانی خود را در ۱۹۴۷ در روزنامۀ ملی کلمبیا، روزنامۀ ال اسپکتادور، به چاپ رساند. گابو به‌مدت دو سال و نیم، خبرنگار سیار ال اسپکتادور بود و در مقام خبرنگار به پاریس، ایتالیا، وین و حتی برخی کشورهای اروپای شرقی سفر کرد.

در قسمتی از کتاب رسوایی قرن و دیگر نوشته‌ها می‌خوانیم:

پیرو آن حقیقت هولناک، قاضی دستور بررسی لباس را داد که مطمئن بود همان‌هایی است که بر بدن جسد دیده شده بود. آن بررسی نشان داد که میزان سدیم کلراید موجود در پالتو به‌وضوح بیشتر از آن چیزی ا‌ست که در دیگر لباس‌ها یافته شده است. سپس قاضی چنین نتیجه گرفت: به استثنای پالتو هیچ‌یک از دیگر لباس‌ها در آب فرو نرفته بود مگر اینکه شسته شده باشند یا در معرض فرایندهای دیگری قرار گرفته باشند که سدیم کلراید را از آن‌ها محو کرده باشد. به علاوه آن‌ها لباس‌هایی بودند که در اثر استعمال بیش از اندازه به‌وضوح کهنه و مندرس شده بودند و اثر لکه بر آن‌ها نمایان بود. قاضی نمی‌توانست قبول کند که ویلما مونتسی با این لباس‌ها از خانه بیرون رفته باشد. پس دوباره با افرادی که جسد را روی ساحل دیده بودند تماس گرفت و از لباس‌هایی پرسید که بر جسد بی‌جان ویلما پوشیده شده بود. جواب همۀ آن‌ها یکی بود. توصیف‌هایی که از لباس‌های جسد می‌شد با مشخصات لباس‌هایی که در اختیار قاضی قرار داشت و متخصصان بررسی کرده بودند، مطابقت نداشت. قاضی سپ سعی در اثبات این فرضیه داشت که جسد به کلی برهنه شده و با رضایت خانوادۀ مونتسی لباس‌های دیگری به جای لباس‌های اصلی بر تن او پوشانده شده بود. سورپولیتو، فرمانده انتظامی رم، برای پاسخ به آن اتهام و اتهام‌های دیگر احضار شد. رسوایی قرن و دیگر نوشته‌ها را مهدی نمازیان ترجمه کرده و کتاب حاضر در ۳۸۲ صفحه رقعی با جلد نرم و قیمت ۴۸ هزار تومان چاپ و روانۀ کتابفروشی‌ها شده است.