عنوان کتاب، مولف، مترجم یا ناشر مورد نظر خود را برای جستجو وارد کنید.
در ستایش راه رفتن / تأثیر راه رفتن بر بهبود عملکرد مغز
کتاب «در ستایش راه رفتن»، نوشته‌ی شین اومارا، به همت نشر شما به چاپ رسیده است. اروین اشتراوس، متخصص اعصاب و پدیده‌شناس، در سال ۱۹۵۲ میلادی، متوجه چگونگی ارتباط راه رفتن با هویت و کارآزمودگی‌مان شد و توضیح داد که طرز ایستادن ما حالتی غریزی و اجتناب‌ناپذیر برای حفظ جان است. ما ایستاده‌ایم و در این وضعیت ارتباط خاصی با جهان را تجربه می‌کنیم. حالت ایستاده ما، ارتباطمان با جهان و همچنین با جهان اجتماعی‌مان را تغییر می‌دهد.
شامپانزه‌ها طریق میانه‌ای را به کار می‌گیرند و با دست‌و‌پا راه می‌روند. این نوع سازگاری به چهار دست‌و‌پا راه رفتن مشهور است و روش کارآمدی برای گشت‌وگذار نیست. بسیاری از پرندگان نیز با دو پا روی زمین راه می‌روند، اما راه رفتن آن‌ها با قامتی ایستاده نیست. پرندگان ستون فقراتی که به شکل قائم روی زمین قرار بگیرد و سری که روی آن متحرک باشد، ندارند. لازمه دو پا راه رفتن انسان دگرگون شدن و سازگاری فوق‌العاده کل سازه اندام او از نوک سر تا انگشتان پاهاست. به‌راستی این راه رفتن روی دو پا چه مزیتی است که ما را چنین متفاوت می‌کند؟ در دوره تکاملی همین قدرت راه رفتن ما را قادر ساخت که از افریقا پا بیرون نهیم و در سراسر جهان پخش شویم -از یخچال‌های طبیعی و رودخانه‌های دور آلاسکا گرفته تا دشت‌های آفتاب‌سوخته استرالیا.
این همان توانایی بی‌نظیری است که تاریخ بشر را شرح می‌دهد. روی دو پا راه رفتن مزایای فیزیکی فراوان دیگری هم دارد: دست‌هایمان را آزاد می‌گذارد، یعنی می‌توانیم خوراکی و سلاح حمل کنیم، بچه‌هایمان را در آغوش بگیریم، با پاهایمان حرکت کنیم و جابه‌جا شویم، تعادل بدنمان را به کمک ستون فقرات و لگن خاصره حفظ نماییم، سنگ و نیزه پرتاب کنیم، اجسام را بگیریم و با تبرهای سنگی ابتدایی به دیگران حمله کنیم، غنایم را جمع نماییم، یورش بریم و آهسته و بی‌صدا در شب ناپدید شویم. ما قادریم بچه‌هایمان را در بغل بگیریم و اغلب فرسنگ‌ها فقط با گذاردن یک پا جلوی پای دیگر با خود حمل کنیم. ایستاده راه‌رفتن ذهن ما را فعال و پویا نگاه می‌دارد و مغز فعال رو به سوی افق‌های دور در سیاره‌مان پیش می‌رود. با این همه، راه رفتن صرفاً محدود به تاریخ تکاملی ما نمی‌شود و برای ذهن، بدن و اجتماعات ما بسیار سودمند است. راه رفتن امری همه‌جانبه است و هر جنبه آن کمکی است برای کل موجودیت آدمی، از آن رو که مغز ما را با روش‌های چندگانه به کار می‌گیرد، مطالعه‌ای چندحسی از جهان با همه اشکال، گونه‌ها، صداها و احساسات برایمان فراهم می‌آورد.
راه رفتن برای همه ما، چه به شکل فردی چه به صورت گروهی چنان ضروری، اساسی و مهم است که باید در روش برنامه‌ریزی زندگی و جوامع‌مان منعکس گردد. راه رفتن وجه تمایز مشخص ما به عنوان یک انسان است که باید به‌طور کامل در سیاست‌گذاری عمومی پذیرفته شود و زمینه‌چین برنامه‌های شهری و برون‌شهری باشد.
در این کتاب، توانایی گام برداشتن و از این سو به آن سو رفتن آدمی از همان ابتدای تاریخ و چگونگی عملکرد مغز و بدن در سازوکار شگفت‌انگیز آن بررسی شده و همچنان تا به آخر می‌فهمیم که چطور این توانایی می‌تواند افکارمان را آزاد کند تا به بیشتر موضوعات اجتماعی از بازی ورزشی گلف گرفته تا پرسه زدن در کشور یا راه‌پیمایی برای تغییر اجتماع بپردازیم.
نویسنده می‌گوید: در این بین مطالبی برای آموختن ارائه می‌نماییم و مزایای آن را به افراد و اجتماع نشان می‌دهیم -درس‌هایی گوناگون که به‌کارگیری آن‌ها آسان است. بیان خواهم کرد که چطور راه رفتن با آزاد گذاردن دست‌ها برای استفاده از ابزارها و انجام حرکات- به شکل اشاره برای رساندن معنا به دیگران- ما را موجودی اجتماعی می‌کند.
راه رفتن برای سلامت جسم و روح خوب است و در مجموع به نفع اجتماع هم هست. عکس آن نیز صحت دارد. ما تاوان کم‌تحرکی‌مان را پس می‌دهیم -چه به دلیل محیط زندگی‌مان باشد چه چیدمان دفتر کار و چه فقط تنبلی و نشستن.
کتاب حاضر راه رفتن را می‌ستاید، هم به لحاظ علمی و هم به روش ساده‌ی آن که لذت پیاده‌روی‌ای ناب است. من در مقام پیشگامی در امر سلامت جسم و روان‌شناسی مثبت‌اندیش، می‌خواهم رفتار به ظاهر ساده‌ای را مبدل به موقعیتی اساسی نمایم -فعالیتی که انجام دادن و معمول شدن آن تقریباً برای همگان امکان‌پذیر است. ساختار مغز و بدن ما برای تحرک در زندگی روزانه، محیط طبیعی و فضای اطراف‌مان طراحی شده -فعالیت دائم افکار، احساسات و خلاقیت که به طرق بی‌شمار بهبود می‌یابد و باعث تندرستی نیز می‌گردد. وقت آن است که برخیزیم و به سوی زندگی بهتری گام برداریم.
قسمتی از کتاب در ستایش راه رفتن:
گرچه ما انسان‌ها گرایشی طبیعی داریم تا مهیای راه رفتن شویم، اما فاقد استعداد ذاتی آن هستیم. ما برای راه رفتن در تمام عمر، باید یاد بگیریم چرخش‌هایی فوق‌العاده انجام دهیم. آموختن اینکه چطور راه برویم -مثل یادگیری حرف زدن، دیدن یا شنیدن- یکی از مهارت‌های حیرت‌انگیز حافظه آدمیزاد است و هیچ آگاهی درونی‌ای ندارد. شما تقریباً اصلاً به یاد نمی‌آورید که چطور راه رفتن را یاد گرفتید، فقط شاید خاطره‌ای مبهم از زمین خوردن داشته باشید یا احتمالاً ماجرایی در آن مورد شنیده باشید، اما به غیر از این فقط می‌دانیم که می‌توانیم به‌راحتی راه برویم. کتاب‌های آموزشی و راهنمای فرزندآوری، اطلاعاتی در مورد مراحل رشد کودک و نحوه یادگیری راه رفتن آنان ارائه می‌دهند. با وجود اینکه در این کتاب‌ها مطالبی درباره‌ی سن راه رفتن و مراحلی که کودک باید طی کند (مثل زمان نشستن، غلت زدن یا تلاش برای روی پا ایستادن) هست، اما مطالب چندانی درباره‌ی تغییر مابین این مراحل و اینکه چرا کودکی که به‌راحتی غلت می‌زند و چهار دست‌و‌پا حرکت می‌کند به‌طور ذاتی می‌خواهد چرخشی ناگهانی انجام دهد، روی پا بایستد و تلوتلو خوران برود وجود ندارد.
در ستایش راه رفتن را گیله‌گل بهروزان ترجمه کرده و کتاب حاضر در ۲۳۶ صفحه‌ی رقعی با جلد نرم و قیمت ۷۵ هزار تومان چاپ و روانه‌ی کتابفروشی‌ها شده است.